صادق راستگو متولد سال 1369 شهرستان گناوه استان بوشهر می باشم و در حال حاضر دانشجوی رشته آمار دانشگاه پیام نور بوشهرهستم
بازدید امروز : 3
بازدید دیروز : 30
کل بازدید : 87249
کل یادداشتها ها : 102
ماهی همیشه تشنه ام
در زلال لطف بیکران تو
می برد مرا به هر کجا که میل اوست
موج دیدگان مهربان تو
زیر بال مرغکان خنده ها ت
زیر آفتاب داغ بوسه هات
ای زلال پاک
جرعه جرعه جرعه می کشم ترا به کام خویش
تا که پر شود تمام جان من ز جان تو
ای همیشه خوب
ای همیشه آشنا
هر طرف که می کنم نگاه
تا همه کرانه ه ای دور
عطر و خنده و ترانه می کند شنا
در میان بازوان تو
ماهی همیشه تشنه ام
ای زلال تابناک
یک نفس اگر مرا به حال خود رها کنی
ماهی تو جان سپرده روی خاک
تو کیستی؟ نسیم؟ نسیم پاک صبحدم تابستان؟
مگر می شود تو را دید و دل به زلال اشکهایت نبست؟به چشمهای تو... چشمهای بی قرار تو و دستهایت، سرآغاز تمامی خوبیها
تو کیستی؟شکوفه ی بهاری ِ یک درختِ ناشناس؟ آویخته از گیسوان دختر خورشید؟
تو کیستی؟ همان نوای خوش ِ شبهای سردِ زمستانی، که می رسی از میان دریچه،سرگردان؟
تو کیستی؟ستاره ی گمنام یک شب تاریک؟
سالهاست در هوای تو زیسته ام... بی قرار ِ همان چشمهای بی قرار
هنوز هم کنار پنجره در انتظار می مانم.دستهایم گره می خورد به پرتو ِ مهتاب. چشمهایم ستاره می شِمُرد.
می نشینم به انتظار سپیده... تنها... تنها
بگو،از کدام سمت زمین طلوع خواهی کرد؟ از کدام کرانه ی سبز؟
آیا فریادِ رهایی را در آستانه ی رسیدنت سر خواهی داد؟
سالهاست با خیال تو زیسته ام،با خیال لمس نفسهایت...
هنوز در چهارچوب قابهای قدیمی گلهای سپیدِ یاس می کارم،در پیشگاهِ هر دریچه،در خلوتِ هر کوچه،هر خیابان.
چرا شهر بوی خون می دهد؟ چرا یاس های من سرخ می شوند؟
یاس هایم را کنار سرو باغچه دفن می کنم. درخت سرو که یادت هست؟ همان که پاییز را نمی شناخت
یاس هایم قد می کشند و رویایشان در لا به لای شاخه های درخت لانه می کند.
آنسوی دیوار...آنسوی تمام ِ تردیدها...
دستهای سبز جوانی ست گره شده بر خاک.
مشتهای برادرم را می بینی؟ روی دشت سینه اش انگار یک شقایق جوان روییده ست
هنوز لبخند می زند
می دانی؟ آخر او هم با خیال ِ تو زیسته ست.
تو کیستی؟ که می شود در پیشباز ِ قدمهایت سر به سجده فرود آورد؟
تو کیستی؟که می شود برای آمدنت اینسان گذشت،صبور، پرصلابت، استوار
می دانم...می دانم
روزی طلوع خواهی کرد و رویای یاس های جوانم تعبیر خواهد شد.
از افقِ سرخ ِ شهادت...از فراسوی قله های ستبر شجاعت، روزی طلوع خواهی کرد و سینه ها از شمیم ِ تو سرشار می شوند.
می دانم... روزی از کوچه های غم گرفته ی این شهر عبور خواهی کرد
تویی که می شناسمت انگار
تویی که نامت را،روزی فریاد زنان خواهم خواند
تو را ...
ای آزادی
منو ویرون کنی آباد میشم
توو زندونم کلی آزاد میشم
آره مجنون میشم وقتی که تلخی
یکم شیرین بشی فرهاد میشم
تو هر جا باشی دنبالت منم من
توی تقدیر امسالت منم من
اگه حافظ ، اگه قهوه ، اگه رَم
بدونکه تووی فال تو منم من
میدونم عشق تو تاخیر داره
ولی اِسرار من تاثیر داره
تو هم دیونه ی من میشی آخر
تب مجنون بدون واگیر داره
خیال کردی همیشه مهلتی هست
واسه نازت همیشه طاقتی هست
اگه من عاشقت باشم درسته
برای تو همیشه مهلتی هست
دوستت دارم
دریا به دریا آئینه باشیم
بیش از همیشه بی کینه باشیم
چون بهار ای نگار بگذر به گلشن
گل بیار ، گل ببار ای گل به دامن
ای مه دوباره شب گریه بار است
چشم ستاره شب زنده دار است
مرحم سرشت است ای تیره بختان
بال فرشته است گل بر درختان
بال فرشته است شاخ درختان
چون بهار ای نگار بگذر به گلشن
گل بیار ، گل ببار ای گل به دامن
آن چشمه جاری آب حیات است
آن گل که داری شاخ نبات است
گل گشته جنگل ، گل گشته دریاست
دریا و ساحل چشم تماشاست
بی گریه ی ابر گلشن نخندد
بی گریه شمع روشن نخندد
چون بهار ای نگار بگذر به گلشن
گل بیار ، گل ببار ای گل به دامن
با زمین خیلی غریبم ، با هوای تو صمیمی
دیده بودمت هزار ، بار توی رویای قدیمی
به نگاه چشم گریون یه فرشته رو زمینی
چشامو بروت می بندم ، تا که اشکامو نبینی
از کجا باید شروع کرد قصه ی عشق و دوباره
تا همه بغضای عالم سر عاشقی نباره
غربت آرزوهامون دل تاقت و شکونده
نگو تو شهر حقیقت واسه ما جایی نمونده
نگو دیره واسه گفتن سهمم از دنیا همینه
همیشه از نگاه تو با تو عبور میکنم
از اینکه عاشق توام حس غرور میکنم
دوباره با سلام تو تازه ی تازه میشوم
با نفس ساده ی تو قرق ترانه میشوم
با تو ستاره میشوم با تو ستاره میشوم
دّ
امشب دلم بی تاب و بیقراره/ بی تو دلم هوای گریه داره/ این دل عجب رنگ غمی گرفته/ امشب دلم در فکر ساز و برگه/ بی تو دلم در انتظار مرگه/ یابن الحسن هستی من فدایت/ امشب بیا تا جان دهم به پایت
کاش امشب یاد مهدی در دلم غوغا نماید/ کاش امشب با حضورش جان من شیدا نماید/ کاش امشب در تمام لحظه های بی شکوهم/ دل بیاد روی مهدی با خدا شکوا نماید/ کاش چشمان من امشب با دلم یاری نماید/ کاش در هجر رخ او چشم من زاری نماید/ کاش گوید با من مسکین در این شب یک ندایی/ صبر کن باشد که فردا عشق تو از درآید
